De torens van februari

<p>Ik vroeg: 'Welke dag is het vandaag?' <br>'Dertig februari,' zei de oude man. <br>Plotseling zag ik de zee... Zee, strand, schelpen, voetsporen in het zand... Ii> <br>Hoe kom ik hier? Wat doe ik hier? Ik weet niet wie ik ben... <br> <br>Dit zijn regels uit een dagboek. De schrijver ervan is zijn geheugen kwijtgeraakt, al roepen enkele dingen vage herinneringen op: Ik zag de torens, grote blokken... bijna lichtend tegen de sombere lucht. Ik ken die torens, ik ken ze. Maar alleen een woord kwam in me op en dat woord hoorde bij de torens: februari. <br> <br>De jongen die dit dagboek bijhoudt, gaat op zoek naar zijn vergeten verleden. Een ontdekkingsreis in een vreemde wereld waar alles nieuw is. Of lijkt dat maar zo? Wie kan hij vertrouwen? En zal hij vinden wat hij zoekt? <br> <br>**Recencie(s)** <br> <br>Een verzameling dagboekfragmenten en enkele kranteknipsels helderen iets op van de mysterieuze verdwijning van de 14-jarige Tom. Door op een schrikkeldag in februari Het Woord uit te spreken, tracht hij de stelling dat er meer dan één wereld is, te bewijzen. Hij belandt in een andere werkelijkheid, die merkwaardig veel op de aardse lijkt. Vanwege geheugenverlies noteert hij alles. Aan essentiële vragen als wat is werkelijkheid, wie ben ik, geeft schrijfster concreet gestalte. De stijl is soms stokkerig, een dagboek eigen, soms beeldend. Een buitengewoon mysterieus boek, voor een groot gedeelte spelend in een wereld die niet de onze is. Het verhaal is een symbolische voorstelling van het zoeken naar de eigen identiteit. Beide werelden vormen een aspect van de identiteit van de hoofdpersoon. Bevat enkele zwart-witte functionele tekeningen. Voorzover er sprake is van spanning ligt die op het psychologische vlak. Daardoor is het boek vooral geschikt voor jongeren vanaf ca. 13 jaar. <br>Redactie <br>(source: Bol.com)</p></br></br></br></br></br></br></br></br></br></br></br></br></br>